Zuzanna Pawlikowska

To była tylko kwestia czasu, kiedy Zuzia trafi na kort. Biorąc pod uwagę, że jej tata wygrywał lokalne turnieje, a starszy brat też trochę próbował, trafiła dość późno, bo mając już sześć lat. Wtedy też próbowała jeszcze pogodzić tenis z baletem, jednak sport okazał się bezkonkurencyjny. Zuzia kocha bowiem rywalizację, a konkretnie zwyciężanie, bo porażek to wręcz nienawidzi.

Powiedzieć, że lubi Simonę Halep, to nic nie powiedzieć. Zuzia jest wpatrzona w Rumunkę i cieszy się z jej sukcesów prawie jak ze swoich. Oczywiście chciałaby pójść w ślady mistrzyni dwóch turniejów Wielkiego Szlema, czyli wygrać i Roland Garros, i Wimbledon. Wolałaby zacząć od Paryża, bo na kortach ziemnych czuje się bardzo pewnie, natomiast na trawiastych – jak większość rówieśników – jeszcze nie miała okazji zagrać.

Łatwo zgadnąć, że najwięcej czasu spędza na treningach i turniejach, a większość tego, co zostaje, musi poświęcić na naukę. Od dwóch lat uczy się w domu. Umówmy się, że kiedy przychodzi czas zaliczeń, nieco bardziej stresują ją przedmiooty ścisłe. Tego rodzaju stresu nie lubi. Co innego stres przedmeczowy – o, ten rodzaj napięcia mobilizuje ją najlepiej.

Biega, jeździ na rowerze i na wrotkach, pływa, a czasem odpoczywa po prostu nic nie robiąc lub słuchając muzyki. Zwykły życiorys tenisistki.